Dün gece fabrikadaki trafoda meydana gelen yangında trafo dağılmış. Bekçi, ustabaşına haber vermiş, o da elektrik mühendisine... Elektrik mühendisi gelip bakmış, şu an bir şey yapamam demiş. Şalteri indirmiş, direkten gelen elektriği de kesmiş ve açılmasın diye kabloyla bağlamış. Bizim sevgili ustabaşına da yangında isle kaplanan odayı temizleme talimatı vermiş. Sevgili ustabaşımız da mühendis gidince bir sigorta bulmuş ve onu takıp şalteri indirmiş. Sonuç, adam 34.000 volt elektriği afiyetle yiyip 3 metre yükseklikteki merdivenden aşağı düşmüş. Allah'tan aşağıda bekçi varmış ve ustabaşını havada yakalamış. Beraber yuvarlanmışlar. Sonra ustabaşı bacaklarını hissedemediğini söylemiş. Bekçi de onu yarı beline kadar toprağa gömmüş. Yok yok, adam amuda kalkmış vaziyette yarı beline kadar gömmemiş ustabaşını... Neyse patronu aramış bekçi ağlar vaziyette, o da ambulansı aramış. Ambulansla aynı anda patron taaa Karşıyaka'dan gelmiş fabrikaya (patron arabayı yavaş kullanır bu arada)... Ambulanstaki görevli belinin ağrıdığını söyleyip "Atın şunu ambulansa" demiş. Bu birinci olaydı.
Sabah gittim fabrikaya, olayı öğrendim. Ustabaşının durumu iyiymiş, sevindim. Ama fabrikada elektrik yoktu, jeneratörün de mazotu az kalmış. Patron "Sabah mazot alın" demiş. Ben de Peugeot 206 ve Broadway'in anahtarlarını aradım ama bulamadım. Bizim ustabaşının cebinde kaldı herhalde deyip aşağıda resmini gördüğünüz Mercedes MB800 model kamyonumsu şeye atladım.
Yanımda bekçi ve sevgili boş mazot bidonları da bindi. Beraber neşeyle yola çıktık ve bir araba bize, biz de ona çarptık. Sağa baktım gelen araç yoktu, sola baktım bir araba virajı almış hızlıca geliyor 100 metre ileride. Ben de ulan sağ boş, nasıl olsa bu yol verir bana deyip girdim yola. Ben girdikçe adam da sol şeride kaymaya ve hız kesmemeye başladı. Zira benim durup onun önümden geçmesine izin vereceğimi sanıyordu. Bense onun durup bana yol vereceğini. 20-30 metre kala adam frene asıldı, kaydı, kaydı, önüme girdi. "N'aptın hocam ya!" diye fırladı arabadan. Ben de fırladım ve 1,5 metre yükseklikten aşağıya düştüm. Yüksekmiş lan bu kamyonlar. Neyse, adam hemen trafiği falan arayalım dedi, ben de arayalım rapor tutsunlar, nasıl olsa iki aracın da kaskosu var dedim. Fakat benim Ağır Vasıta Ehliyetimin olmadığı gibi küçük! bir ayrıntıyı atlamışım. Sonra patronla konuştum, o da "Ttrafiği iptal edin, biz geliyoruz, arabaları içeri çekin" dedi. Adamı zar zor ikna ettim, "Bak şimdi 2-3 saat alkol muayenesi olacak, servise para yatıracaksın, 1 ay sonra anca alacaksın" vs. dedim. Adam patronumuzun güler yüzünü de görünce kıvama geldi. Sonra
sigara yaktım, kamyonun el frenini çekeyim bari dedim. Bu arada elimdeki sigarayı ağzıma alayım de iki elle çekeyim el frenini dedim. Sigarayı ağzıma götürdüm, ağzım yandı, meğer sigarayı ters tutuyormuşum. Adamın arabası dandik
Chevrolet Kalos'lardandı, tenekeydi yani ama çekiciye gerek kalmadı (bir de çekici parası verecektik), yürüdü araba, hatta bizim
Kia Sportage'ı falan geçti otobanda. O yüzden de 3.250 YTL servis ücreti çıkardılar galiba. Arabanın bugünkü değeri 13-14.000 YTL zaten, nasıl oluyor anlamadım. Her neyse, servisten dönüşte enişte bana arabasını verdi, bizim patronla benim arkamdan konuşup "Bak bu adam çok duygusaldır, fazla üstüne gitmeyin lütfen abi" demeye dükkana gitti. Ben de kaza yaptığımız sevgili kazadaşımı dükkanına bıraktım. Yolda kaza harici ne varsa konuştuk, muhabbet oralara nasıl geldi anlamadım. Bir ara adam trafik polisine vereceği ifadeyi bana verdi. "Yerler ıslaktı, ben en fazla 50'yle geliyordum, aniden yola fırladın" falan dedi. Ben de fırlayacaktım adamın üstüne ama kendimi dizginledim. Akşam iş çıkışı da temizlik yapan bayanların eve bırakılması gerekiyordu. Patron, "Gökhan bey." dedi, 5-10 dakikalık bir düşünme molasından sonra, yüzüme baktı, "Bayanları evlerine bırakabilir misiniz, Peugeot'yla ama..." dedi. Ben de kadınları evlerine bıraktım, ama bayanlar çok tırstı yolda. Bir an kendimi acemi gibi hissettim, ulan ben 11 yıldır araba kullanıyorum be!!!!
